Bazen hayatın en beklenmedik anlarında, en büyük acıları yaşarsınız. Bugün, bu gerçekle yüzleşmem gerekti. O kadar üzgündüm ki, kelimeler yetersiz kalıyordu. Bir zamanlar her şeyim olan, en yakın dostum olan insanın kaybı, her şeyin anlamını yitirmesine neden olmuştu. O beni, her zaman dinleyen, her zaman destekleyen kişiydi. Birlikte güldüğümüz, ağladığımız, birbirimizin en büyük destekçisi olduğumuz yıllar… Şimdi, her şey bir anda sonsuza kadar değişmişti.
Sabah uyanıp güne başlamak bile bir işkenceye dönüştü. Gözlerimi açtığımda, yatağımda yalnızdım. Evdeki her şey boş, her şey sessizdi. Bir zamanlar evim, hayatımın en güzel anlarını paylaştığım yerdi. Ama şimdi, bu dört duvar arasında yalnız kaldım. O akşam, her şeyin değişeceğini bilseydim, belki de son kez ona sarılırdım. Ama hiçbiri buna hazırlıklı değildi.
Onu kaybettiğim günden beri, her şey eksik hissediyorum. Geceleri yıldızlar bana onu hatırlatıyor, gündüzleri ise her an onun bir zamanlar burada olduğunu. Ama şimdi yalnızım. Geride bıraktığı boşluk her geçen gün büyüyor ve ben, içimdeki bu boşluğu nasıl dolduracağımı bilmiyorum. Her anı, birlikte geçirdiğimiz her saniyeyi hatırlıyorum. Birlikte paylaştığımız anılar, şimdi sadece birer hatıra olarak kaldı.
Eve gittiğimde, her şey yerli yerindeydi, ama o yoktu. Onun sesini, gülüşünü, bana söyledikleri her şeyi bir daha asla duyamayacağımı bilmek, yüreğimi parçalıyor. Onun yerini hiçbir şey dolduramazdı. O benim en değerli dostumdu. Şimdi, telefonumu elime aldığımda, ona yazacak bir mesajım olmadığını fark ediyorum. Hiçbir şey yazılamaz, çünkü o artık burada değil.
Onunla geçirdiğimiz tüm o güzel zamanlar, şimdi sadece acı bir hatıra haline geldi. Zaman ilerledikçe, bu acı bir şekilde hafifleyecek mi diye düşünüyorum, ama şüphelerim var. Bazen, kayıpların bir ömür boyu sürmesi gerektiğini hissediyorum. Ve belki de gerçekten de kaybettiğimiz şey, sadece bir insan değil, bir parçamızdır.
O artık gitti, ama onun kalbimdeki yeri her zaman olacak. Bunu kabullenmek, her geçen gün biraz daha zorlaşıyor. Ama bir gerçek var: Hayat devam ediyor. Kendi yolumu bulmam, hayata tutunmam gerektiğini biliyorum. Ama o hep kalacak, her zaman hatırlayacağım. Onu kaybetmek, bana hayatın ne kadar kırılgan olduğunu öğretti. Bir gün her şeyin sona ereceğini bilerek yaşamak… Bunu bilerek, hayata devam etmek zor.
Yorumlar
Henüz yorum yok.